استعداد یابی در والیبال با تأکید بر پارامترهای بیومکانیکی، آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و روانی

یکی از مفاهیم مهم در علوم ورزشی و تربیت بدنی، فرایند شناسایی استعداد است. معنی عینی شناسایی استعداد ورزشی، شناسایی و انتخاب افرادی است که در مقایسه با سایرین، توانایی زیادی برای یک ورزش خاص دارند. استعدادیابی و پرورش استعداد یک بخش حیاتی در بیشتر برنامه های ورزشی است. هدف از انجام این تحقیق استعدادیابی در والیبال با تأکید بر پارامترهای بیومکانیکی، آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و روانی بود. در این مطالعه توصیفی، 12 ورزشکار نخبه والیبالیست (سن 22-18) در تحقیق حاضر شرکت کردند. پارامترهای بیومکانیکی، آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و روانی آنها اندازه گیری شد. سپس با استفاده از روش آماری pca مولفه های اصلی استخراج شده و بعد ازگرفتن واریانس، پارامترهای اصلی در هربخش بدست آمد (0/05?p). نتایج نشان داد که در بخش اول ،پارامترهای بیومکانیکی برجسته: توان، تعادل ایستا، انعطاف پذیری، در بخش دوم پارامترهای بیومکانیکی که اندازه گیری زوایای مفصلی بود پارامترهای برجسته: چرخش داخلی بازو، چرخش جانبی گردن، فلکشن شانه، نزدیک شدن افقی بازو، دور شدن افقی مفصل ران، دور شدن بیش از حد بازو، در بخش آنتروپومتریکی پارمترهای: قد، ارتفاع نشسته از seatpan، محیط تنه از سطح ناف، بیشترین محیط بازو، ارتفاع زائده آخرومی تا زمین، محیط آرنج، در بخش فیزیولوژیکی پارامترهای توان هوازی و ضربان قلب و در بخش روانی پارامترهای انگیزش و تصویر سازی ذهنی و کنترل حالت روانی در والیبالیست های نخبه وجود دارد. استعداد یابی در والیبال با تأکید بر پارامترهای بیومکانیکی، آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و روانی